ارتباط اجتماعی چیست؟
بسمه تعالی
اقناع و تبلیغ
دانشگاه علمی کاربری واحد 13 فرهنگ و هنر
جهت ارائه به دکتر رحمتی
ارائه دهندگان : محمد رضا آشتیانی ، محمد مناجاتی
Mohammad_Reza_Ashtiani@yahoo.Com
بهار ۱۳۹۲
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
به نام خدا
ارتباط اجتماعی چیست؟
ارتباط انسانها سنگ بنای جامعه انسانی است و بدون آن هرگز فرهنگ به عنوان خصیصه جامعه انسانی پدید نمی آمد از جانب دیگر گسترش ارتباطات الکترونیک جامعه جدید راچنان از جوامع پیشین متمایز ساخته است که برخی عصر نو را عصر ارتباطات می خوانند.
ارتباط از نظر لغوی واژه ای است عربی از باب انفعال که در فارسی به صورت مصدری به معنای پیوند دادن ربط دادن و به صورت اسم مصدر به معنای بستگی ، پیوند ، پیوستگی و رابطه استعمال می شود. ادوین امری مفهوم ارتباط در معنای علم را ( با توجه خاص به ارتباط اجتماعی) چنین تعریف می کند :
ارتباط عبارت است از فن انتقال اطلاعات ، افکار و رفتارهای انسانی از یک شخص به شخص دیگر. به طور کلی هر فرد برای ایجاد ارتباط با دیگران و انتقال پیامهای خود به ایشان از وسایل مختلف استفاده می کند.
از جانب دیگر ، چارلزکولی به عنوان یکی از معتبرین محققان این رشته ارتباط را مکانیسمی می داند که از خلال آن روابط انسانها برقرار می شود و بسط می یابد.
پس ارتباط ، انتقال پیام به دیگری و اساس شکل گیری جامعه است. به طور کلی ما می خواهیم با گیرنده پیام خود در یک مورد و مساله معین اشتراک فکر و هماهنگی عقیده پیدا کنیم.
با آنچه در تعریف ارتباط آمد می توان گفت ارتباط سرچشمه فرهنگ و موجب تکامل آن است تا زمانی که انسانها پراکنده بودند بدرستی هیچیک از عناصر ارتقای فرهنگی را کسب نکردند. در تاریخ علم نیز نمونه های نادری که از انسانهای تنها در دست است گواه همین مدعا است. فقدان ارتباط آثاری بر جای می گذارد که اهم آن چنین است :
انسانها صرفا در جمع و با تجمع می توانند مهارتها ، یافته ها و دانسته های خود را به دیگران منتقل سازند و با ابداع زبان و سپس خط و کتابت موجبات بقا و دوام آنان را در تاریخ فراهم آوردند. از همین رواست که اگوست کنت جامعه را تنها متشکل از زنده ها نمی داند بلکه به زعم او مرده ها نیز جزئی از جمعیت یک جامعه به حساب می آیند چه اندیشه ها و دستاوردهای آنان در جریان تبادل قرار می گیرد.
با توجه به آنچه آمد می توان گفت : ارتباط انسانی منشاء فرهنگ به عنوان زمینه و مبنای حرکت و ارتقای انسانی است. فقدان ارتباط به معنای سکون نسبی در حیات انسانی و مانعی در راه هر نوع تعالی اجتماعی است.