نگرش کلی

سانسور بطور غیرمستقیم به رواج شایعات و فرهنگ شایعه سازی نیز کمک می‌نماید، زیرا در صورت فقدان انتشار اخبار و اطلاعات مؤثر از طریق مجاری رسمی و تأیید شده دولتی ، فرهنگ شایعه سازی رونق می‌گیرد. سانسور بطور عمده جهت سیاسی دارد و جلوگیری از انتشار خبر فقط مربوط به دوران جنگ نیست، بلکه دولتهای دیکتاتور و خودسر از ابزار سانسور در جهت مقاصد سیاسی استفاده‌های زیادی می‌نمایند و گاهی این سیاست خفقان و سانسور موجب رشد و تعالی اطلاعات مردم می‌گردد.

نتایج و جنبه‌های منفی سانسور

• تقویت اعتماد نسبت به رهبران و نظامیان : اگر مردم مطمئن شوند که به آنها دروغ گفته نمی‌شود و آنچه سانسور می‌شود برای مصالح کشور است، می‌توانند سانسور و فقدان اطلاعات را تحمل کنند.
  
• ایجاد اعتماد نسبت به رسانه گروهی رسمی : از دست زدن به اموری که موجب سلب اعتماد مردم می‌گردد، باید خودداری شود.
  
• بیان حقایق : تاجایی که امکان دارد باید به مطبوعات ، رادیو و تلویزیون امکان داد که تا جایی که سیاست تبلیغات جنگ اجازه می‌دهد اخبار موثق را در اختیار مردم قرار دهند.
  
• مقابله با شایعات : ضمن رعایت حفاظت اطلاعات در جامعه ، باید به گونه‌ای حساب شده با شایعات برخورد نمود و جعلی بودن آنها را برملا کرد.

استانسفیلدترنر

استانسفیلدترنر (Turner stansfield) رئیس سابق سیا در زمان کارتر در کتاب پنهانکاری و دموکراسی در این باره می‌نویسد :


"اشاعه اطلاعات جعلی فقط منجر به شوروی نیست. سیا هم در این رشته فعالیتهایی دارد و بیشتر اقدامات روسها ، نیز در نقاط مختلف جهان اخبار غیر واقعی و انحرافی را پراکنده می‌کنیم که این رویه را گاه به صورت آشکار از طریق شعبات اداره و اطلاعات امریکا (مراکز فرهنگی امریکا) و گاه به صورت تبلیغات غیر علنی (شایعه پراکنی) بوسیله عوامل سیا به اجرا درمی‌آوریم."

امروزه با استفاده از سیاستهای پیشرفته اطلاعاتی و عکسبرداریهای هوایی بوسیله ماهواره‌های جاسوسی باز نیاز به اطلاعات جنبی برای تفسیر واقعی اطلاعات بدست آمده احساس می‌شود. علاوه بر آن به علت انحصاری بودن دستگاههای مزبور و اطلاعات مربوط امکان دسترسی کلیه کشورها به آن ممکن نیست.