Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt; mso-para-margin-top:0in; mso-para-margin-right:0in; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0in; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin;}

جنگ رواني كه به عنوان سلاح نامرئي، به طور مؤثر توسط قدرتهاي بزرگ ـ چه در عرصة بين المللي (جنگ سرد) و چه در صحنه هاي نبرد نظامي ـ به كار گرفته مي شود، در كشور ما كمتر مورد بحث و بررسي قرار گرفته است؛ در حالي كه همه بر سر اين نكته كه «جنگ رواني، يك ابزار قدرت است»، توافق دارند. اما در مورد اين مساله كه اين ابزار قدرت، چگونه ابزاري است و چطور مي توان آن را به كار گرفت، ديدگاه هاي بسيار روشن و منظمي نيست

خوشبيانه ترين نظر، جنگ رواني را ابزاري جادويي مي داند كه مي تواند جاي جنگ فيزيكي را بگيرد و بدبينانه ترين نظر، آن را چيزي جز يك مشت حركات و رفتارهاي بي فايده اي كه مسؤولان و متخصصان تبليغات و جنگ رواني، براي سرگرمي خود آفريده اند، به حساب نمي آورد